Δευτέρα 11 Αυγούστου 2008

Μύδια τηγανιτά…

Όταν ο Δημητρός έφτασε στο Παλληκαροχώριον, μεταφέροντας το «αγώγι» -τρεις ώρες δρόμος με το τιμημένο κάρο του, που το έσερναν ο Κανέλλος και ο Μαυρής, οι έμπιστοι σύντροφοι του, - δεν μπορούσε να φανταστεί ότι από την άκρη του καφασωτού παραθύρου τον παρακολουθούσε η Ευμορφία, η μεγάλη κόρη του μέγιστου προύχοντα, που μόλις είχαν αποφασίσει να την εγκλωβίσουν στο σπίτι, αφού ο δημοδιδάσκαλος στο Σχολαρχείο τους προειδοποίησε να μην συνεχίσει τον αγώνα στο πεδίον της μάθησης, αφού- θήλυ ούσα- πιθανολογούσε επερχόμενη τρέλα.
Ο γέρο-Παναγής παρέλαβε τα τσουβάλια από το κάρο, τα ζύγιασε στην πλάστιγγα και διαπίστωσε πως- για πρώτη φορά- δεν έλειψε δράμι από το φορτίο της ζάχαρης- από τα λίγα προϊόντα που δεν παρήγε το πλούσιο χωρίον του, όπου επί σειρά ετών ήταν –επί τιμή-πρόεδρος . Τίμιος αγωγιάτης ο Δημητρός σκέφτηκε ο Παναγής…. πονηρά δε τρέχοντας το μυαλό του, τον κάλεσε στην μεγάλη αίθουσα του παντοπωλείου του- που κάλυπτε τις ανάγκες πέντε παρακείμενων χωριών- σε τραπεζάκι, που ‘χε στήσει δίπλα στο βαρέλι με τις αλίπαστες σαρδέλες, να τον κεράσει ένα τσιπουράκι- από το άριστο που έβγαζαν τα στέμφυλα της κορινθιακής σταφίδας- αυτά που περίσσευαν από την εξαγώγιμη. Είχε όμως προλάβει να ενημερώσει - μέσω του μικρού του γιού , του Αντρίκου- το στερνοπούλι του- την Βγενούλα – την μέγιστη προξενήτρα. Με νεύματα έγινε η συνεννόηση … και μόλις η Βγενούλα ανέβηκε στο χαγιάτι με το καφασωτό, ήξερε ότι έπρεπε να πείσει την Ευμορφία να συμμορφωθεί με την απόφαση του πατέρα της να παντρευτεί τον Δημητρό- τον τίμιο αγωγιάτη- και ας ζήλευαν οι αδερφές της Δήμητρα και Ρουμπίνα.
Δεν χρειάστηκαν τα φαντασιακά επιχειρήματα της προξενήτρας… Η Ευμορφία είχε ήδη αποφασίσει… αφού της στέρησαν τα «γράμματα», που ποθούσε… ας παντρευόταν το παλληκάρι, που καμαρωτά προσέγγισε το χωριό της… Να έκανε πολλά παιδιά, να τους μεταλαμπαδεύσει τον πόθο της μάθησης, οι καιροί… σίγουρα… θα άλλαζαν!!!
Έθεσε η Ευμορφία μόνον έναν όρο…. Τα καλοκαίρια να είναι δίπλα σε θάλασσα… Όπως είχε μάθει, στις παρυφές του τσιφλικιού, στην Μπούκα ελάσσονος ρυακιού, εκεί που παραθέριζαν στο πετρόχτιστο, που το σκίαζε η βασιλοσυκιά- και ας έφερναν τα όνειρα νεράιδες…
Ο Δημητρός είχε έτοιμη την εναλλακτική του πρόταση. Οι οπωρώνες του ήταν στην άκρια μιας λίμνης, και –αν ήθελε η Ευμορφία- οδοιπορώντας την παρόχθια διαδρομή, θα βρισκόταν σε απέραντη αμμουδιά….

Έτσι η Ευμορφία, που ήξερε μόνον τις πεταλίδες στα βράχια και τους «σωλήνες», έμαθε τα μύδια της αμμουδιάς… στις αποχρώσεις του φαιού…
Τότε … εκεί που «έσκαγε» το κύμα, έβαζαν τα «τρυγοκόφινα» και όταν το επόμενο κύμα παράσερνε την άμμο … έμεναν τα «μύδια» ξεπλυμένα…
Στην δεκαετία του ’70 τα «μύδια» άρχισαν να εκλείπουν…. και άρχισε να χρησιμοποιεί το αλουμινένιο σουρωτήρι….

Στο μεταίχμιο… η Ευμορφία κλήθηκε να προσέχει τα εγγόνια … τέκνα της στερνοπούλας της. Τα μπάνια πια γίνονταν στην άκρια του αμμόλοφου που κούρνιαζαν οι αλκυόνες, παραδίπλα η «Αύρα» του κυρ- Αντώνη,- που στο juke-box ακούγαμε την «Συννεφούλα» και το “Let it be”, με την Λάικα- ημίαιμη σκυλίτσα, γεννημένη την ίδια μέρα με μένα, να μου γλύφει τα πόδια.

Μπορώ πια να αναφέρομαι στην γιαγιά μου… Φορούσε το μεταξωτό της μαύρο κομπινεζόν και μια παραμάνα να το μετατρέπει σε «μπανιερό». Με την ίδια εμμονή που έπλεκε δαντέλες με το βελονάκι, συνέλεγε ένα προς ένα τα φαιά «μύδια». Τα πλείστα, το τρώγαμε ωμά… Τα ανοίγαμε με την υποψία νυχιών στα παιδικά μας δάχτυλα, τα ξεπλέναμε με νερό θαλασσινό και τα γευόμασταν… ηδονικά!!!!
Όσα περίσσευαν… η γιαγιά Ευμορφία τα απόθετε τρυφερά σε πορσελάνινη σαλατιέρα, σκεπασμένα με νερό θαλασσινό…
Μέχρι να κάψει το λαδάκι στο τηγάνι…

ΥΓ. Όταν ο μπαμπάς μου αποφάσισε να «επιστρέψουμε» στα πατρογονικά βράχια της γιαγιάς Ευμορφίας, προσπαθήσαμε να « μεταφυτέψουμε» τα φαιά μύδια της Αλκυόνας…
Δεν τα καταφέραμε…

Εκεί υπάρχουν άλλα….

Δυστυχώς….
Παρελθόν για μένα…

Το μέλλον, σ’ αυτούς …
που τσιμεντάρουν τις διαδρομές στο «αρχαίο λατομείο»!!!
που αλλάζουν την διαδρομή στο ρυάκι!!!
που χτίζουν στον αιγιαλό!!!
που θεμελιώνουν πάνω στον αρχαίο ναό!!!
που αποχαρακτηρίζουν τις δασικές εκτάσεις!!!

(οι πλείονες δε των παρανομούντων….
«συγγενείς» εξ αίματος…
μακριά από μέναααααααα…..)

η συνταγή
στο μαγειρείον της Nosy
εδώ